Czym jest terapia neuropsychologiczna po udarze?

Terapia neuropsychologiczna to działania terapeutyczne i specjalistyczne ćwiczenia mające na celu redukcję objawów emocjonalnych i zaburzeń poznawczych tak, by ułatwić pacjentowi powrót do samodzielnego funkcjonowania po przebytym udarze. Neurorehabilitacja wykorzystuje przede wszystkim plastyczność mózgu, czyli jego zdolność do pobudzania nieaktywnych neuronów i tworzenie nowych połączeń synaptycznych. Działania rehabilitacji neuropsychologicznej obejmują: • terapię zaburzeń mowy dla pacjentów z afazją • ćwiczenia koncentracji uwagi i funkcji wykonawczych • ćwiczenia funkcji pamięci oraz funkcji wzrokowo-przestrzennych

Jak działa?

Terapia neuropsychologiczna polega na usprawnianiu zaburzonych funkcji psychicznych, zwłaszcza poznawczych. Jest dostosowywana indywidualnie do każdego pacjenta z uwzględnieniem zdiagnozowanych deficytów, jak i zachowanych możliwości. Ogólnym celem rehabilitacji jest optymalizacja życia pacjenta, zwiększanie jego niezależności. Terapię przeprowadza się od zadań łatwych do trudnych, z zastosowaniem zróżnicowanego i interesującego dla pacjenta materiału. Ważną częścią terapii neuropsychologicznej są informacje zwrotne. Pomagają zrozumieć swoje trudności i określają kierunek dalszej pracy. W całej pracy terapeutycznej istotne jest wsparcie emocjonalne, zrozumienia dla trudności pacjenta, zmniejszenie poczucia winy i odpowiedzialności za swoją niesprawność.

Jak pomaga?

Na początku terapii określamy zakres funkcji, które będą poddawane ćwiczeniu oraz metody, które będą stosowane. W czasie sesji terapeutycznych pacjent wykonuje zadania przygotowane w taki sposób, aby ćwiczyć zaburzone funkcje, bazując na zachowanych. Zajęcia są dostosowane pod względem trudności do możliwości konkretnej osoby. Pomoce terapeutyczne to m.in. arkusze, na których pacjent pisze, zaznacza lub rysuje, klocki, układanki, obrazki, gry, programy komputerowe. Dzięki regularnym ćwiczeniom możliwe jest uzyskanie poprawy w zakresie zaburzonych funkcji poznawczych albo wypracowanie alternatywnych metod radzenia sobie w obszarze sprawiającym trudność. Większość pacjentów zauważa też u siebie zwiększenie koncentracji uwagi, poprawę w ogólnym funkcjonowaniu oraz większą motywację do podejmowania wysiłku intelektualnego.

Co jest ważne? Na co zwrócić uwagę?

Ważny jest początkowy okres choroby - pierwsze 6 miesięcy. Ten czas pozwala na największy potencjał naprawczy mózgu. Terapia dotyczy pracy nad jak najlepszym przywróceniem utraconej lub osłabionej funkcji (mowy, zapamiętywania, wykonywania złożonych czynności, koncentracji uwagi). Równolegle ważna jest też praca chorego nad nauczeniem się życia z posiadaną trudnością. Najczęściej będzie ona dotyczyła jego rodziny. Istotne jest bowiem odpowiednie zorganizowanie przestrzeni chorego, minimalizowanie stresu wynikającego z trudności w komunikowaniu się, wspieranie jego możliwości. Terapia neuropsychologiczna odbywa się w kontekście rodzinnym, społecznym i indywidualnym.